15 lipca w Krakowskim Klubie Gazety Polskiej im. Janusza Kurtyki odbyło się spotkanie z p. Dorotą Kanią, dziennikarką Gazety Polskiej Codziennie, tygodnika Gazeta Polska, miesięcznika Nowe Państwo – Niezależna Gazeta Polska] i zastępcą redaktora naczelnego portalu niezalezna.pl.
Spotkanie połączone było z promocją książki "Cień tajnych służb. Polityczne zabójstwa, niewyjaśnione samobójstwa, niepublikowane dokumenty, nieznane archiwa". Książkę wydało Wydawnictwo M z którego strony internetowej (www.mwydawnictwo.pl) pochodzi zarówno zdjęcia jak i tekst:
W książce znalazły się wyniki śledztw w sprawie najgłośniejszych zabójstw i samobójstw, które miały miejsce wciągu minionych dwudziestu trzech lat. Jest ona oparta na dokumentach, które w większości do tej pory nie były znane, poza wąską grupą badaczy i śledczych. Czytając materiały poszczególnych postępowań prokuratorskich, sądowych oraz archiwalne, historyczne dokumenty można zauważyć, że niemal w każdym opisanym w książce śledztwie, pojawiają się funkcjonariusze służb specjalnych PRL. Służby, które miały stać się reliktem minionej epoki, w rzeczywistości stały się głównym rozgrywającym w biznesie i polityce po 1989 roku. Czy był to czysty przypadek, że powiązani z nimi ludzie ginęli często w tajemniczych okolicznościach? Autorka próbuje odpowiedzieć na to pytanie.
Zapraszamy do obejrzenia zdjęć za spotkania, autorstwa p. Anny Loch oraz relacji prowadzącego spotkanie, wiceprzewodniczącego Krakowskiego Klubu Gazety Polskiej im. Janusza Kurtyki, p. Marka Michno:
https://picasaweb.google.com/103511753291993799832/15Lipca2013tk
Marek Michno
Na spotkanie z p. redaktor Dorotą Kanią – biorąc pod uwagę czas wakacji i urlopów – Klubowicze przybyli dość licznie (i nie tylko Klubowicze) o czym poniżej. Temat spotkania to obecność służb specjalnych w naszym życiu publiczno-prywatnym, co zawsze było interesujące, a w dzisiejszej rzeczywistości jest niezwykle aktualne.
Pani Redaktor prezentowała nam swoją najnowsza książkę pt. „Cień tajnych służb” (fot. 1), a w niej kilkanaście przypadków „dziwnych”, nie do końca wyjaśnionych lub wyjaśnionych „na skróty i pod tezę” zabójstw bądź samobójstw. Zdarzyły się one w okresie wielkiej mistyfikacji nazywanej szumnie transformacją ustrojową, która zaowocowała PRL-em bis (to nazwa, nie do końca autorska), a przez wszelkiej maści politycznych przebierańców i tzw. celebrytów nazywana III RP, używam celowo skrótu, gdyż pojęcie Rzeczpospolita Polska jest dla mnie święte.
Nie będę streszczał wystąpienia Autorki książki, kto nie był niech żałuje, strata jest jednak do odrobienia, gdyż książkę można nabyć w Księgarni Gazety Polskiej przy ul. Jagiellońskiej 11 – polecam. Zaskoczony byłem trochę niemrawością zadawania pytań, przynajmniej na początku dyskusji, ale być może znalazłem powód tej powściągliwości, mogę się mylić. Otóż wracam do „młodych i wykształconych”, którzy nas zaszczycili swoją obecnością na spotkaniu. Klubowicze byli ode mnie bardziej uważni i mniej naiwni, zresztą ja byłem zajęty rolą gospodarza (fot. 2).
Po zakończeniu spotkania nowy klubowy narybek podszedł do mnie i podając się za oficerów (?) stwierdził, iż „oni” przyszli nas wesprzeć, a tymczasem poczuli się urażeni moją wypowiedzią dotyczącą honoru oficerskiego. Rzecz odnosiła się do mojego stwierdzenia, że po wojnie obowiązywała zasada „nie matura lecz chęć szczera zrobią z ciebie oficera”, a obecnie w wojsku są ich następcy, spadkobiercy i często potomkowie. Dodałem jednocześnie, że odnosi się to nie do wszystkich oficerów lecz do górnej półki, miałem na myśli tych po moskiewskich szkołach i z nawykami tam wpojonymi.
Kiedy w dalszej rozmowie przybysze odmówili publicznego wyrażenia swojej opinii (mam na myśli wypowiedzi do mikrofonu) a jednocześnie stwierdzili, że żyjąc w demokratycznym państwie podburzamy ludzi, domyśliłem się, że prawdopodobnie mamy do czynienia nie z oficerami, lecz funkcjonariuszami owych tajnych służb, które były przedmiotem naszej dyskusji. Czyżby ta władza była już w takim stanie, że opuszczają ją oficerowie, czy raczej nasyła ona funkcjonariuszy do inwigilowania kogo się da i wszędzie gdzie tylko można, ale to i tak na nic się nie zda, o czym przekonamy się, mam nadzieję już wkrótce. Jest takie powiedzenie, co ma wisieć nie utonie, a przysłowia są mądrością narodu. Na zakończenie spotkania Autorka podpisywała egzemplarze swojej książki (fot. 3).
PS. Spotkała nas miła niespodzianka ze strony p. Doroty Kani, która część kwoty ze sprzedaży książek przekazała na potrzeby naszego Klubu – dziękujemy.
Informacja własna
Dorota Kania dziennikarka śledcza, autorka bestselerowych książek, Cień Tajnych Służb oraz Resortowe Dzieci poszukuje odpowiedzi na te pytania w najnowszej książce Gry Tajnych Służb.
