Andrzej Kalinowski
Poniżej zdjęcia: Golgoty - miejsce śmierci Chrystusa (1), Grobu w Jerozolimie w Bazylice (2), Wejścia do środka, kolejek i tłumów pielgrzymów (3 i 4), Grobu Bożego w środku - płaska powierzchnia to miejsce złożenia ciała Chrystusa (5 i 6) oraz Kamienia namaszczenia, po zdjęciu z Krzyża - XIII stacja Drogi Krzyżowej (7):
https://photos.app.goo.gl/h8vNmdoh8ZeGYTw78
Od 16 do 19 stycznia 2017 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda z Małżonką złoży wizytę oficjalną w Izraelu i Palestynie. W trakcie wizyty przewidziano m.in. (godziny podane według czasu lokalnego a czas w Izraelu = czas w Polsce + 1 godzina):
Wtorek, 17 stycznia: Jerozolima / 11.35 Wizyta Pary Prezydenckiej w Instytucie Yad Vashem / Przejście do drzewa Ireny Sendler.
Środa, 18 stycznia: Betlejem / 15.10 Wizyta Pary Prezydenckiej w sierocińcu Dom Pokoju oraz ceremonia odznaczenia siostry Szczepany (Elżbiety Hrehorowicz) / Wystąpienie Prezydenta RP / Wystąpienie s. Szczepany.
Jerozolima / 18.00 Zwiedzanie wystawy „Żydzi w Wojsku Polskim”.
Czwartek, 19 stycznia: Ramla / 13.15 Złożenie wieńca przez Prezydenta RP na brytyjskim cmentarzu wojennym w Ramli, gdzie znajdują się 272 polskie groby żołnierskie z lat 1940-47.
Tomasz Orłowski
We czwartek, 25 czerwca 2014 roku Krakowski Klub Gazety Polskiej w Nowej Hucie spotkał się po raz drugi z fotografem i autorem tekstów w „Głosie Nowej Huty”, czasopism parafialnych: „Mogilski Krzyż” i „Szklane Domy” oraz portalu internetowego „Kraków Niezależny”, p. Andrzejem Kalinowskim.
Tym razem tematem spotkania była Góra Oliwna w Jerozolimie. Właśnie na tej górze Jezus zakończył swą ziemską wędrówkę. Przypomnijmy, że na wspomnienia naszego prelegenta złożył się Jego, prawie trzymiesięczny, pobyt w Ziemi Świętej. Piękna narracja przeplatała się ze zdjęciami reporterskimi z artystycznym wyrazem. Duże wrażenie wywarły na zgromadzonych zdjęcia z Ogrodu Getsemani, który znajduje się u stóp Góry Oliwnej. Miejsce modlitwy Jezusa w Ogrojcu i Jego pojmania. W ogrodzie oliwnym można zobaczyć kilka wiekowych drzew oliwnych. Jedno z nich ma taki kształt, jakby Jezus modlił z rękami oplecionymi wokół głowy.
Piękny widok na Jerozolimę oglądaliśmy z kaplicy poświęconej Jezusowemu zapłakaniu nad Jerozolimą. Z urokliwego kadru wyłaniał się krzyż oraz złota kopuła. Kolejnym niezwykłym miejscem z akcentami polskimi jest kościół Pater Noster, w którym Jezus nauczył uczniów modlitwy „Ojcze nasz”. Na terenie kościoła znajduje się napisana w języku polskim mozaikowa tablica z Modlitwą Pańską. Za kilka miesięcy znowu – wraz z Autorem - udamy się na pielgrzymi szlak, by podróżować po Ziemi Świętej...
Zapraszamy Państwa jeszcze do obejrzenia fotoreportażu na który składają się zdjęcia autorstwa pp. Józefa Bobeli i Tomasza Orłowskiego:
https://picasaweb.google.com/103511753291993799832/26Czerwca2014
Andrzej Kalinowski
Trochę może inaczej niż zwykle zaprezentuję serię zdjęć obrazujących – choć w części – atmosferę miejsc związanych z męką i śmiercią Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Triduum Paschalne zaczyna się w Wieczerniku (tu rozpocznę opis i prezentację zdjęć związanych z tym tematem, pomijam samą Drogę Krzyżową gdyż ona jest omawiana osobno, jako odrębne rozważanie).
Wieczerza Pańska, ustanowienie Najświętszego Sakramentu, ustanowienie Sakramentu Kapłaństwa. Potem ten sam Wieczernik, jako miejsce i świadek zesłania Ducha Świętego. Jest to dla nas, chrześcijan bardzo ważne i znaczące miejsce naszej wiary. Tak ono wygląda dzisiaj. Przypomina raczej deptak lub pasaż, miejsce przejściowe dla mieszkańców i przechodniów. Chłodne i niczyje. Drzewko oliwne umieszczone w jednym z łuków przypomina pielgrzymkę Ojca Świętego Jana Pawła II do Jerozolimy w 2000 roku.
Dlaczego drzewko oliwne? Dlatego, że pozostali współwłaściciele tego miejsca nie wyraziliby zgody na inny, bardziej chrześcijański symbol w tym miejscu. Drzewko oliwne symbolizuje życie, nadzieję, pokój, przyjaźń i jest pozytywnie odbierane przez muzułmanów i żydów. Następnie prezentowane są schody. Są to schody, fragment ulicy, którymi udawał się Jezus z Wieczernika do Ogrodu Oliwnego na modlitwę. Następnie po tych samych schodach był po pojmaniu prowadzony do Kajfasza. Tam też (przy tych schodach) spotkał ogrzewającego się nocą przy ognisku Piotra, który zaparł się swojego Mistrza po trzykroć.
Następne zdjęcia pokazują mozaiki (trzy) w Bazylice Konania (Getsemani) lub Kościele Narodów. Przedstawiają one zdradziecki pocałunek Judasza, scenę pojmania i modlitwę Jezusa przy kamieniu konania w Ogrojcu.
W centralnym miejscu kościoła znajduje się kamień konania. Ponadto pokazany jest fragment Ogrodu Oliwnego (stare drzewa oliwne pamiętające czasy Chrystusa), a statuetka Chrystusa w Koronie Cierniowej to słynne Ecce Homo - Oto Człowiek. Szara kopuła to Bazylika Grobu Bożego w Jerozolimie. Na terenie bazyliki umieszczone są cztery stacje Drogi Krzyżowej. W jednym z ołtarzy bocznych znajduje się "kamień cierniem koronowania" a w kaplicy franciszkańskiej (obok ołtarza głównego) "kamień biczowania", ciemno brązowy granit. A bogaty ołtarz z krzyżem pośrodku, otoczony złotym łukiem i srebrnymi lampionami, bogaty w wystroju to... Golgota. Miejsce śmierci Jezusa Chrystusa. Zupełnie inaczej sobie to wyobrażamy, a tak jest w rzeczywistości. Ołtarz ten jest w posiadaniu prawosławnych i stąd taki przepych w wystroju miejsca, bliższy tradycji prawosławnej niż łacińskiej. Ponadto, zaraz po wejściu do wnętrza bazyliki leży kamień namaszczenia Jezusa po zdjęciu z krzyża (stacja XIII).
Kilkanaście metrów dalej jest Grób Boży. Na zdjęciach przedstawiam jego całą sylwetkę, kolejkę pielgrzymów do Grobu, samo centralne wejście, Boży Grób (puste prostokątne miejsce). Na zakończenie tej mini wędrówki po Bazylice Grobu Bożego przedstawiam srebrną płaskorzeźbę Chrystusa Zmartwychwstałego. Jest to cel naszej wędrówki w czasie tej pielgrzymki... ziemskiej pielgrzymki (na ostatnim zdjęciu fotoreportażu Jerozolima nocą). Chrystus Pan zmartwychwstał. Weselmy się i radujmy!
Zapraszam Państwa do Tych Miejsc:
https://picasaweb.google.com/103511753291993799832/16Kwietnia2014
Andrzej Kalinowski
Na wschodnim stoku Góry Oliwnej wznosi się sanktuarium Betfage. Wspomina się w nim triumfalny wjazd Chrystusa do Jerozolimy. Dziś znamy to święto pod nazwą Niedzieli Palmowej. To tam dosiadł Jezus osiołka i otoczony radosnym tłumem uczniów, ze śpiewem „Hosanna”, wjechał do wiecznego miasta.
Pamiątkę tego radosnego wjazdu zaczęto obchodzić w Jerozolimie dość wcześnie. Jej obecna forma jest bardzo podobna do tych z przed lat. W niedzielę poprzedzającą Wielki Tydzień przychodzili wszyscy wierni na to wzgórze (Góra Oliwna)… gdy wybija godzina jedenasta czyta się fragment Ewangelii mówiący o tym wydarzeniu, a potem wszyscy zgromadzeni w procesji którą prowadzi Patriarcha łaciński Jerozolimy wyruszają pieszo do miasta. Widok jest niesamowity, przeżycia ogromne, gdyż schodząc w dół widzimy cały czas to wspaniałe miasto w którym, za kilka dni (mając tego świadomość) będą odbywały się rzeczy zupełnie inne od tych dzisiejszych. Wszyscy śpiewają, radują się, dzieci mają gałązki oliwne i palmowe. Panuje wszechobecna radość.
W 1876 roku pewien rolnik znalazł, wyorał, ociosany głaz z okresu wojen krzyżowych a na nim były namalowane sceny z wskrzeszenia Łazarza i uroczysty wjazd Chrystusa do Jerozolimy. Po przejęciu tego terenu przez Franciszkanów (w 1883 roku) wybudowano tam obecne, małe sanktuarium zwane Betfage. W kościele można oglądać znaleziony ociosany głaz. Robi to duże wrażenie na przybyszach, gdyż można na własne oczy odczytać całe fragmenty dziejów z dawnych czasów.
Do fotoreportażu dołączam mapkę, trasę procesji w Niedzielę Palmową, procesji, która odbywa się w Jerozolimie. Prezentuję też kilkanaście zdjęć z trasy tej procesji - miejsc które odwiedziłem: https://picasaweb.google.com/103511753291993799832/12Kwietnia2014
Andrzej Kalinowski
Ostatnio miałem okazję przebywać w Izraelu przez okres bez mała dwóch miesięcy. Zobaczyłem bardzo dużo nieznanych mi dotąd miejsc. Poznałem przede wszystkim bliżej tych ludzi zarówno Izraelitów jak i Arabów mieszkających ciągle obok siebie. Piszę tak dlatego, że zarówno jedni jak i drudzy mają zupełnie inne filozoficzne spojrzenie na otaczający nas świat i jego prawdziwe problemy. Oni żyją ciągle w świecie swoich waśni i sporów. Wielka polityka ich omija (przynajmniej tych maluczkich). Ale nie polityka i polemizowanie z wielkimi tego świata jest celem tego artykułu.
Wśród wielu zabytków, a jest ich naprawdę mnóstwo z różnych epok i okresów historycznych, mniej lub więcej dla nas w Europie ważnych, wiemy gdzie jest grób Zachariasza, króla Dawida czy Absaloma, ale my - Polacy zawsze szukamy jakichś miejsc lub śladów naszej obecności na danym terenie. Czytając różne przewodniki turystyczne w tym polskie nie mogłem się doszukać miejsca i adresu polskiego cmentarza wojskowego który powstał w Jerozolimie w czasie II wojny światowej. Ponieważ jestem synem Sybiraka (moi dwaj stryjowie jako młodzi ludzie uciekając przed niechybną śmiercią w obozie pracy na Syberii wybrali morderczo trudną - dziś możemy to tak określić, drogę powrotu do Kraju, jako żołnierze wraz z armią gen. Andersa) chciałem odwiedzić to miejsce oddając hołd tym którzy zginęli za Polskę, nie doczekawszy się jej wyzwolenia. Wiemy bowiem jakie były losy armii gen. Andersa. Wiemy że nie była to kanikuła. Z opowiadań tych ludzi - weteranów tamtych dni (do dziś nam, młodszym włosy stają na głowie), wiemy jak wyglądała ich wędrówka do wolnej Polski. Tobruk (Libia), Monte Cassino to miejsca które były po drodze.
Wróćmy jednak do sedna. Na próżno szukać tej nazwy cmentarza w przewodniku, znalazłem jednak kilka adresów cmentarzy katolickich i odwiedzałem je po kolei, aż znalazłem! Nieopodal wzgórza Syjońskiego położony jest polski cmentarz wojskowy, niektórzy mówią wojenny. Trochę na uboczu nawet utrzymany w porządku i czystości, jedynie jaszczurki miały tam frajdę biegając po rozgrzanych w listopadowym słońcu kamiennych nagrobkach i wygrzewając się. Ponieważ był to Dzień Zaduszny - 2 listopada - w godzinach popołudniowych zjawiła się tam grupa ludzi mieszkających na miejscu, siostry zakonne, kilku księży i jakaś grupa pielgrzymów, która specjalnie pilnowała tej daty i godziny aby uczestniczyć w uroczystościach na cmentarzu. Jakiś cywil z ambasady polskiej z Tel-Awiwu podszedł i nieśmiało złożył kwiaty. Zrobił to tak dyskretnie że nikt, no prawie nikt, go tam nie zauważył. W tym czasie zebrani odmówili koronkę do Bożego Miłosierdzia, biskup dokonał okadzenia grobów. Jest teraz okres zadumy nad życiem i śmiercią, może warto by było też pomyśleć i o tych co z dala od Kraju poświęcili swoje często młode życie dla Polski. Niedawno było też święto narodowe. Może trochę z opóźnieniem piszę tę refleksję, ale będąc w Jerozolimie już o tym myślałem, teraz dopiero po powrocie dzielę się tymi refleksjami na gorąco. Powyżej dwa a pod linką komplet zdjęć z tej uroczystości, zapraszam do ich obejrzenia:
https://picasaweb.google.com/103511753291993799832/26Listopada2013