Informacja własna
Fotografie w tekście: p. Andrzej Kalinowski.
Groty Sedecjasza (odkryte przypadkowo w roku 1854) to pierwotnie kamieniołomy, z których wydobywano bloki skalne użyte do budowy świątyni Salomona (zob. 1 Krl 5, 15–17), a później także Heroda Wielkiego (37–4 r. przed Chr.).
Dziś jednak te ogromne pieczary nazywane są grotami Sedecjasza na pamiątkę ostatniego króla Judy, który znalazł tu schronienie, gdy w r. 587 przed Chr. armia babilońska oblegała miasto (zob. 2 Krl 25, 4–5; Jr 52, 7–8). W podziemiach znajduje się niewielka, naturalna cysterna, która napełnia się wodą, sączącą się przez szczeliny w sklepieniu Groty. Zbiornik ten jest nazywany „Łzami Sedecjasza”. Legenda głosi, że powstał on, gdy król Sedecjasz, chroniąc się w jaskini, opłakał świątynię, zniszczoną podczas najazdu Chaldejczyków.
Za czasów Sedecjasza przypadała działalność proroka Jeremiasza a słabość i bezwolność króla miały katastrofalne skutki zarówno dla niego samego, jak i dla resztek Izraela. Przestało istnieć ostatnie państwo narodu wybranego i odtąd zaczęto oczekiwać Mesjasza, potomka królewskiej dynastii Dawida, którego przyśle w przyszłości Bóg, jako władcę Izraela.
Warto też wiedzieć, że na tych kamieniołomach stoi dzisiaj znaczna część starej dzielnicy muzułmańskiej w Jerozolimie.
Źródła:
http://www.przewodnik-katolicki.pl/nr/spoleczenstwo/dokad_prowadzi_nowy_tunel.html
http://www.przewodnik-katolicki.pl/nr/wiara_i_kosciol/ostatni_krol_sedecjasz.html
http://biblista.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=1586&catid=790&Itemid=651
Zapraszamy Państwa na wirtualną wycieczkę, możliwą dzięki zdjęciom p. Andrzeja Kalinowskiego:
https://picasaweb.google.com/103511753291993799832/2Lutego2014