Mirosław Boruta *
Prawda jest najważniejsza - najważniejsza, ale i bezwzględna. Bo jedyna. Co można powiedzieć o współczesnej Polsce? Czy to, że żyje się w niej znakomicie, że ludzie są radośni, uśmiechnięci, cieszą się dniem dzisiejszym i nie martwią o przyszłość. Ze spokojem i zasobnym portfelem przewidują kolejne, dobre lata dla swoich pociech. Oczywiście, że można tak powiedzieć, ale trzeba być kłamcą. Trzeba należeć do obozu manipulacji medialno-psychologicznej, do obozu propagandy, siewców pseudorzeczywistości innej niż prawdziwa.
Z faktami medialnymi, czy propagandą zawsze jednak wygrywa empiria, to ten nasz naukowy filtr, który nie pozwala kłamać, na nim zasadza się autorytet badacza, naukowca, uczonego.
Większość z nas, należących od kilku lat do środowiska Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Krakowie, ma w pamięci ważny moment naukowego życiorysu. Moment nadania tytułu doktora i słowa przysięgi: "badania naukowe w swojej dyscyplinie ochoczo i gorliwie będę uprawiał i rozwijał, nie z chęci marnego zysku czy dla osiągnięcia próżnej sławy, lecz po to, by tym bardziej krzewiła się prawda i jaśniej błyszczało jej światło, od którego zależy dobro rodzaju ludzkiego".
To zobowiązanie traktujemy bardzo poważnie, skoro – decydując się niejednokrotnie na krytykę ze strony wciąż – niestety - przeważającej części środowiska akademickiego a nawet płacąc cenę blokady awansu czy publikacji – wciąż marzymy, myślimy i piszemy o wolnej, suwerennej Ojczyźnie, o Polsce.
Historia AKO w Krakowie, drugiego w Polsce po najsłynniejszym, poznańskim (działającym pod wodzą profesora Stanisława Mikołajczaka) , rozpoczęła się w lecie 2011 roku i wkrótce zaowocowała serią środowiskowych spotkań i – co w naszym środowisku najważniejsze – konferencjami.
Podczas pierwszej z nich ustalił się tytuł wszystkich dotychczasowych (2012, 2013, 2015) – „Nauka polska. Prawda jest najważniejsza”. A warto przy tym jeszcze wspomnieć o podtytułach: „Rozważania o stanie szkolnictwa uniwersyteckiego w Polsce”, „Środowisko akademickie a świadomość obywatelska współczesnych Polaków” oraz „Przywracanie Polski. Program dla Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej”.
Ten ostatni nawiązuje do tytułu słynnej już publikacji Wydawnictwa „Biały Kruk” – „Wygaszanie Polski 1989-2015” oraz do, zakończonej właśnie, kampanii wyborczej na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Zamierzeniem organizatorów i uczestników było bowiem zarówno pomóc Ojczyźnie, jak i osobie Prezydenta, którym – 24 maja 2015 roku – został doktor nauk prawnych, p. Andrzej Duda… i to nie tylko dlatego, że od samego początku należy do krakowskiego AKO 😉
Warto jeszcze na zakończenie pokusić się garść refleksji. Po co to wszystko?
Bo, co prawda cenzury w Polsce nie ma (sic!), ale są teksty „które nie pasują do profilu czasopisma”, wystąpienia „nie mieszczące się w ramach konferencji”, badania na które nigdy nie zostały przyznane środki finansowe, czy… konferencje naukowe organizowane przez uczestników, choćby słynne Konferencje Smoleńskie w Warszawie. Śpiewaliśmy więc hymn „Boże coś Polskę” w wersji bliższej prawdzie: „racz nam wrócić, Panie”. Co innego teraz 😉
W czasach „wygaszania Polski” odpowiedź jest prosta, nawiązująca do słów świętego Jana Pawła II: „Proszę Was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię "Polska", raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością - taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym, - abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili, - abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy”. Dla wielu z nas, osobiście słuchających Tych Słów, wypowiedzianych na krakowskich Błoniach, 10 czerwca 1979 roku te wskazania są jasne.
Wśród ogólnoludzkich wartości ważną jest kultura narodowa, a jej rozwój winien być wzmacniany przez wspólnotę działań narodowych i religijnych. Nie zrezygnujemy nigdy z polskości jako naszego wyróżnika. Ba, polskość tę, wartości Boga, honoru i ojczyzny, będziemy wzmacniać ze wszystkich sił, i jako katolicy, i jako uczeni, i jako Polacy. „Warto być Polakiem, warto by Polska trwała i zwyciężała”.
* Autor, wraz z p. magistrem Andrzejem Ossowskim, ma zaszczyt współsekretarzować krakowskiemu AKO.