Antoni Gazda
Zdjęcia p. Jan Lorek
Otwarły się Niebiosa
i świętość zeszła na dół,
by wzniósł się nad jej szczyty –
do Ojca – ziemski padół.
U stóp tych szczytów świętych
Syn Boży się narodził,
żeby wskazywać ścieżki,
na które warto wchodzić.
Idź wyżej – co dzień wyżej,
planeto ty bezdomna –
w Królestwie czeka Ojciec
i Radość przeogromna
Syneczek – nieobuty,
z padołem ziemskim w duszy
do Króla Niebieskiego
przez osiem szczytów ruszył.
A za Nim – od stuleci,
pokoleń pokolenia
dużych i małych dzieci
wznoszą się – do Zbawienia.
Idź wyżej – co dzień wyżej,
planeto ty bezdomna –
w Królestwie czeka Ojciec
i Radość przeogromna
Czuwa Królowa Niebios
nad dziećmi w dzień i w nocy,
a kiedy coś im grozi –
nie szczędzi im pomocy
Więc dzieci idą pewnie
na szczyty błogosławieństw
trzymając się różańca,
gdy przepaść się pojawi.
Idź wyżej – co dzień wyżej,
planeto ty bezdomna –
w Królestwie czeka Ojciec
i Radość przeogromna
Choć ciężko jest zaiste
przetrwać na górskich szlakach,
nie biorąc z sobą butów,
prowiantu i plecaka...
To Boski nasz Przewodnik
jest wszystkim, co nam trzeba;
jest źródłem żywej wody
oraz – żywego chleba.
Idź wyżej – co dzień wyżej,
planeto ty bezdomna –
w Królestwie czeka Ojciec
i Radość przeogromna!
i Miłość...
i Wolność...
i Pokój...
i ...
i Piękno...
i Dobro...