W wyniku przeniesienia Szpitala Uniwersyteckiego i przejęcia kompleksu nieruchomości na Wesołej przez miasto, los pokarmelickiego kościoła stał się niepewny. Z kościołem jest w sposób trwały związana duża grupa wiernych Tradycji Łacińskiej licząca ok. 1000 osób.
Mimo to, w najnowszym projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dokonano szokującej i bezpodstawnej zmiany, eliminując zapis o przeznaczeniu budynku kościoła na cele kultu religijnego! Dodatkowo, za desakralizacją świątyni opowiadają się lewicowi aktywiści z tzw. „Kolektywu Wesoła”. Nie możemy dopuścić do bezprecedensowej sytuacji, jaką byłoby przekształcenie czynnego kościoła w salę konferencyjną lub lokal gastronomiczny (!) i pozbawienie dużej grupy wiernych miejsca modlitwy!
Zobaczcie Państwo jak możecie pomóc: http://npnmp.org
Pytania lub propozycje można kierować na adres: kosciol.wesola@gmail.com
Jak podaje Wikipedia: Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (dzisiaj bardziej znany pod wezwaniem Świętego Łazarza od nazwy szpitala) to zabytkowy kościół rzymskokatolicki, szpitalny, przy ulicy Kopernika 19 w Krakowie. W 1634 r. biskup sufragan krakowski Tomasz Oborski poświęcił kamień węgielny pod budowę nowego kościoła dla zakonu karmelitów bosych. Budowa jednak trwała latami, przerwana przez wojnę ze Szwecją, została ostatecznie ukończona w 1683 r., wtedy też uroczystej konsekracji nowej świątyni dokonał biskup sufragan krakowski Mikołaj Oborski. Kościół zniszczony został w czasie konfederacji barskiej w 1772 r., odbudowali go w latach 1780-1782 karmelici, którzy opuścili zabudowania klasztorne wraz z kościołem przekazując je siostrom szarytkom w 1787 r. W tym czasie przybyło kościołowi nowe wezwanie Świętego Łazarza od patrona szpitala prowadzonego przez siostry szarytki w dawnym klasztorze, obecnie od 1863 kościołem opiekują się księża misjonarze, a w dawnym klasztorze mieści się jeden z oddziałów szpitala uniwersyteckiego.
Kościół jest budowlą barokową, nawiązuje do rzymskiej fasady kościoła karmelitańskiego Santa Maria della Scala. Fasadę wieńczy trójkątny szczyt z rzeźbą N. M. Panny pośrodku oraz z figurami św. Teresy z Ávili i św. Jana od Krzyża w narożnikach. Od strony prezbiterium przylegają dwie wieże których budowę ukończono w 1680 r., zakończone hełmami projektu Karola Zaremby z 1885 r. Świątynia jednonawowa z kaplicami bocznymi otwierającymi się do nawy głównej wysokimi arkadami. Ołtarz główny, dwuplanowy, perspektywiczny poświęcony jest Niepokalanie Poczętej Maryi. Ołtarze barokowe, portale i balustrady wykonano w latach 1685-1688 z czarnego marmuru dębnickiego – jest to najbogatszy w Krakowie zespół dzieł wykonanych z tego materiału, a jednolite wyposażenie wnętrza również należy do rzadkości.