Mirosław Boruta
Życie naukowca staje się spełnione, gdy po latach badań, doświadczeń (także i tych życiowych) i prób dochodzi wreszcie do celu - do prawdy o wartościach. Droga, którą przeszła pani profesor Anna Pawełczyńska była podobna. Od pierwszych prac, powstałych na fundamentach przeżyć osobistych, tych pięknych z Drugiej Rzeczypospolitej i tych najgorszych, związanych z niemieckimi zbrodniami, po afirmację tożsamości – tej najbliższej, narodowej, polskiej. Zdjęcia zamieszczone poniżej zrobiłem podczas warszawskiego jubileuszu Pani Profesor, 31 maja 2012 roku...
Czytając książki Pani Profesor, choćby Wartości a przemoc. Zarys socjologicznej problematyki Oświęcimia, Głowy hydry. O przewrotności współczesnego zła, Koniec kresowego świata czy O istocie narodowej tożsamości. Polacy wobec zagrożeń zawsze mogłem być pewien umocnienia i umocowania. Tutaj rola Pani Profesor Anny Pawełczyńskiej w socjologii polskiej była nie do przecenienia, wręcz wiodąca.
Żegnając Panią Profesor powtórzę raz jeszcze zdanie z recenzowanej w „Politei” (nr 17/2011, s. 359) książki O istocie tożsamości narodowej:
„Mając takich przewodników jak Anna Pawełczyńska i aktywnie odbudowując pozrywane przez ostatnie dwadzieścia lat więzi rodzinne, więzi narodowe, najprościej rzecz ujmując więzi polskich wspólnot, możemy odwrócić ten trend. Bo prawdziwa nowoczesność to nie mityczna modernizacja, ale przede wszystkim dbałość o wartości rodzinne, rozwój gospodarczy i dobrobyt Polaków oraz o ich tożsamość narodową. Musimy w sobie mieć, by po raz ostatni wrócić do słów Autorki, gotowość do czynu i zdolność do oporu”. Od dzisiaj śp. Pani Profesor Anna Pawełczyńska idzie z nami nowymi ścieżkami - ścieżkami nadziei - dziękujemy za wszystko!