Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski
W poniedziałek 18 maja br. na cmentarzu przy ul. Bardzkiej we Wrocławiu licznie zebrani przyjaciele i współpracownicy pożegnali śp. Tadeusza Kukiza, Kresowianina i Kustosza Pamięci Narodowej, autora licznych publikacji. Po mszy św., którą koncelebrowało kilku księży pod przewodnictwem ks. profesora Józefa Patera, nad trumną przemawił prof. dr hab. Stanisław Nicieja, historyk i rektor Uniwersytetu Opolskiego. Podkreślił on, że chociaż Zmarły nie był historykiem zawodowym, to jednak jego dorobek pisarski i badawczy, poświęcony głównie tradycji i kulturze Kresów Wschodnich, posiada ogromną wartość naukową, a jedna z jego prac spełnia wszystkie wymagania stawiane rozprawie habilitacyjnej. Dorobek ten wypełnia ogromną lukę w badaniach naukowych, powstałą m.in. przez zaniechania ze strony polskich uczelni, które z najróżniejszych powodów (głównie politycznych) nie chcą zajmować się historią dawnych Kresów Rzeczypospolitej. Dlatego też Tadeusza Kukiza można nazwać prawdziwym profesorem.
W swoim przemówieniu natomiast podkreśliłem wychowanie, który Zmarły otrzymał od swego ojca, polskiego patrioty i funkcjonariusza Policji Państwowej, zamordowanego w 1940 r. we Lwowie przez radzieckie NKWD. W tym samym duchu wychował on z kolei swoje dzieci. Następnie dodałem, że jego syn, Paweł niedawno odniósł wielki sukces. Nie byłoby tego sukcesu, gdyby nie jego ojciec, Tadeusz. W czasie wyborów prezydenckich Pawłowi zaufało wielu młodych ludzi i dlatego też rodzina państwa Kukizów poszerzyła się o tysiące "duchowych wnuków" (publikacje śp. Tadeusz Kukiza o Kresach Wschodnich, fot. Fundacja im. Brata Alberta).
Na koniec głos zabrał Paweł Kukiz, który był bardzo mocno związany ze swoim ojcem. Powiedział on: "Tato, dziękuję Ci za wszystko. Dzięki Tobie nauczyłem się kochać Polskę ponad życie. Tato ja nigdy Cię nie zdradzę. I przysięgam, że będzie Polska twoich marzeń". Wszystkie przemówienia pod linkiem: https://www.youtube.com/watch?v=YWLPbqoiVnk
(Od Redakcji): Dziękujemy księdzu Tadeuszowi Isakowiczowi-Zaleskiemu za zgodę na publikację tekstu także i u nas 😉