Dorota Suder
Niestrudzenie
Pod kopułą gwiazd
I kiedy nastaje brzask
Z drobinek piasku
Tworzył ją wiatr
Była symbolem piękna
Który upiększył krajobraz
Po piaskowej burzy
I nadziei, że nawet tutaj
Może zakwitnąć życie
Czasem nietrwałe
Zdoła przetrwać
Jeśli nie róża
To choć pamięć o niej...
Wraz z nią zastygła
Srebrna łza księżyca
Który próbował
Przywrócić ją do życia...