Dorota Suder
Szczęściem, jest ptak
Wijący obok gniazdo
Który ufnością obdarza
Sąsiedzki świat
Jest nim uśmiech dziecka
Które z czułością
Maluje obraz matki
W aureoli piękna...
Szczęście, to bochen chleba
Który podarowało niebo
Z pomocą deszczu karmiącego
Złoty łan zboża
W nocy posrebrzanego
Pyłem z gwiazd
Wreszcie szczęście...
To móc się modlić
Jeśli nie ustami
To całym sercem...