Przeskocz do treści

Radio Maryja

W miejscowości Orzełówka w rejonie wileńskim na Litwie powstaje Muzeum Szkolnictwa na Wileńszczyźnie, którego zadaniem będzie m.in. ocalenie pamięci o rozwoju polskiej oświaty na tych terenach. Otwarcie placówki planowane jest na przyszły rok.

„Powołanie muzeum to bardzo dobry pomysł” – mówi w rozmowie z PAP wiceprezes Stowarzyszenia Nauczycieli Szkół Polskich na Litwie „Macierz Szkolna”, Krystyna Dzierżyńska.

Dzieje szkół polskich na Wileńszczyźnie „należy ocalić od zapomnienia” – dodaje.

„Taka placówka powinna była powstać już przed 10, 20, 30 laty, gdy do uratowania było jeszcze znacznie więcej” – mówi PAP wileńska dziennikarka, Janina Lisiewicz.

Janina Lisiewicz przypomina, że w ciągu prawie 80 lat, w czasach sowieckich i po odzyskaniu przez kraj niepodległości, szkoły na Litwie, w tym z polskim językiem nauczania, przeszły wiele reorganizacji czy optymalizacji. Szkoła polska stoczyła też niejedną walkę, by nie dopuścić do swojej rusyfikacji, a później lituanizacji. Dziennikarka wskazuje, że „wiele rzeczy, interesujących eksponatów nie sposób już odzyskać, wiele dokumentów oddano do archiwum albo wyrzucono”.

Powszechną szkołę polską na Litwie, w odróżnieniu od innych szkół polskich działających poza granicami kraju, charakteryzuje zachowany jeszcze z okresu międzywojennego tradycyjny model – nauczanie wszystkich przedmiotów w języku ojczystym i wychowanie w polskości (fot. p. Marian Paluszkiewicz).

Po wojnie, gdy Wileńszczyzna znalazła się po stronie litewskiej, zostały tam otwarte 154 polskie szkoły. Jednak po upływie dwóch lat, tuż przed Bożym Narodzeniem, zostały one zamknięte. Jako powód władze wskazały brak nauczycieli i podręczników.

„Szkoły ponownie otwarto dzięki rodzicom, którzy pojechali do Moskwy i prosili o przywrócenie nauczania w języku ojczystym” – wyjaśnia Krystyna Dzierżyńska i zastanawia się, „ile w tamtych czasach trzeba było mieć odwagi i determinacji, żeby jechać z takim apelem do Moskwy”.

Janina Lisiewicz podkreśla, że „w latach 50. na Litwie działało nawet ponad 300 polskich szkół”. Były w Turmontach, w Jeziorosach na północy kraju, w rejonie szyrwinckim, święciańskim. Dzisiaj na Litwie jest 70 szkół z polskim językiem nauczania. Zachowały się tylko na Wileńszczyźnie – w rejonach wileńskim, solecznickim, trockim i w Wilnie.

Zmniejsza się liczba naszych szkół, „dlatego powinniśmy zachować pamięć o nich, a przede wszystkim o tych, dzięki którym ta szkoła, język polski, polskość przetrwały na tych ziemiach” – podkreśla Krystyna Dzierżyńska.

Jej zdaniem budynek dawnej polskiej szkoły podstawowej w Orzełówce „to dobre miejsce na takie muzeum”.

Placówka ta została otwarta w 1908 roku. Początkowo był to drewniany budynek. Po wojnie dobudowano część murowaną.

„Jest to typowy budynek dawnej szkoły na Wileńszczyźnie, składający się z dwóch części – ze starej drewnianej i ceglanej dobudówki” – mówi PAP dyrektor Muzeum Szkolnictwa na Wileńszczyźnie, Marian Dźwinel (fot. p. Marian Paluszkiewicz).

W 2010 roku, w wyniku optymalizacji sieci szkół na Litwie, szkoła w Orzełówce została zamknięta. W 2015 roku zrodził się pomysł założenia muzeum. Rozpoczął się remont.

„Dzisiaj mamy już odnowioną aulę szkolną z małym podniesieniem, które wcześniej było sceną. To będzie nasza sala konferencyjna. Mamy bibliotekę i ponad 3 tys. książek. To są głównie stare podręczniki z lat 50., 60., 70. Mamy też cztery pomieszczenia, dawne klasy, przeznaczone na ekspozycje. W klasach zachowaliśmy stare tablice i kaflowe piece” – wymienia Marian Dźwinel.

Wśród eksponatów są m.in. dawne wyposażenia pracowni biologii czy chemii, liczydła szkolne, maszyna do pisania oraz drewniane ławki z odchylaną klapą. Ławki dla muzeum przekazał Stanisław Witkowski z pobliskiej wsi Brataniszki. W latach 60.-70. w jego domu mieściła się szkoła początkowa. Po jej zamknięciu ławki przeniesiono na strych, skąd trafiły do muzeum.

Marian Dźwinel podkreśla, że ważnym zadaniem placówki będzie praca badawcza, naukowa, gromadzenie informacji o byłych szkołach, wspomnień nauczycieli i o nauczycielach.

„Mamy już prawie tysiąc skanów fotografii archiwalnych” – mówi dyrektor.

Pierwsza ekspozycja miała być zaprezentowana jesienią tego roku, ale plan zniweczyła epidemia koronawirusa. Zakłada się, że muzeum zostanie otwarte w przyszłym roku, ale nadal będą trwały prace remontowo-porządkowe.

„Czeka nas jeszcze zewnętrzny remont budynku, wymiana dachu. Trzeba też ogrodzić i uporządkować dawny teren szkolny o powierzchni półtora hektara” – mówi Marian Dźwinel.

Tekst za: https://www.radiomaryja.pl/informacje/na-litwie-powstaje-muzeum-szkolnictwa-polskiego

Fotografie za: https://kurierwilenski.lt/2020/04/27/w-orzelowce-powstaje-muzeum-szkolnictwa-na-wilenszczyznie

Kazimierz Bartel

Zapraszam Państwa do obejrzenia fotografii robionych z ekranu telewizora 22 listopada 2019 roku - wyniesienia trumien ze szczątkami przywódców i uczestników Powstania Styczniowego 1863-1864 przed Katedrę Wileńską i utworzenia konduktu żałobnego, przejścia konduktu żałobnego z Katedry Wileńskiej do Cmentarza na Rossie, uroczystości pogrzebowych na Cmentarzu na Rossie z udziałem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Jego Małżonki:
https://photos.app.goo.gl/n1RuRwecrNiHr4Ga7

W dniach 21-22 listopada 2019 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda z Małżonką złożą wizytę roboczą w Republice Litewskiej oraz wezmą udział w uroczystości pochówku przywódców i uczestników powstania styczniowego 1863-1864.

W programie wizyty odnajdujemy m.in.:
Czwartek, 21 listopada br. / Wilno
18.00 - Ceremonia złożenia wieńca przez Prezydenta RP na mauzoleum Marszałka Józefa Piłsudskiego, Cmentarz na Rossie (fot. Archiwum KN)
Piątek, 22 listopada br. / Wilno
11.50 - Udział Prezydenta RP i Małżonki oraz Prezydenta RL i Małżonki w uroczystej Mszy Świętej pogrzebowej przywódców i uczestników Powstania Styczniowego / Katedra Wileńska / Wystąpienia Prezydentów RP i RL
13.30 - Wyniesienie trumien ze szczątkami przywódców i uczestników Powstania Styczniowego 1863-1864 przed Katedrę Wileńską i utworzenie konduktu żałobnego
13.40 - Przejście konduktu żałobnego z Katedry Wileńskiej do Cmentarza na Rossie
14.50 - Uroczystości pogrzebowe na Cmentarzu na Rossie z udziałem Prezydenta RP i Małżonki oraz Prezydenta RL i Małżonki / Cmentarz na Rossie, Kaplica pogrzebowa.

Ryszard Bocian

Przesyłam Państwu zdjęcia z obchodów 75. Rocznicy Operacji Ostra Brama 1944 na Wileńszczyźnie, z udziałem pocztu sztandarowego Konfederacji Polski Niepodległej (Obszar II Kraków), w składzie: dowódca Anna Rokosz (Fischer) i chorąży Ryszard Bocian. Na zdjęciach obok naszego pocztu często widoczny poczet sztandarowy Marszu Szlakiem "Kadrówki", z jego chorążym Zygmuntem Pęksykiem (w przedwojennym mundurze polowym kawalerii Wojska Polskiego, w furażerce). W latach 80. ubiegłego wieku kol. Pęksyk był szefem Okręgu Świętokrzyskiego KPN w konspiracji.

Obchody zostały świetnie i z rozmachem zorganizowane przez Urząd ds. Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej (z udziałem od początku do końca jego szefa, Ministra Jana Józefa Kasprzyka, fot. www.polskieradio24.pl). Uczciliśmy poległych za polskie Wilno i Wileńszczyznę żołnierzy Armii Krajowej na Mszy Świętej w kościele Świętej Teresy (przy Ostrej Bramie w Wilnie) oraz na kwaterach wojennych cmentarzy: na Wileńskiej Rossie, w Skorbucianach, w Kolonii Wileńskiej i w Kalwarii Wileńskiej. Modliliśmy się również przy pomniku w Boguszach upamiętniającym podstępne aresztowanie Sztabu Wileńskiego Armii Krajowej. W uroczystościach wzięła też udział delegacja Związku Polaków Białorusi z Lidy (przybyła z nimi Legendarna prezes, p. Andżelika Borys) a jedynym chyba przedstawicielem strony litewskiej był poseł Emanuelis Zingeris (którego miałem zaszczyt poznać osobiście w Wilnie w 1990 roku, jako radnego Wilna, reprezentującego mniejszość żydowską).

Na mnie największe wrażenie zrobił jednak skromny grobek przed kościołem na Kolonii Wileńskiej 9-letniego ministranta, jak napisano "zmarłego" w dniu 9 lipca 1944 (czyli w ostatnim dniu operacji Ostra Brama)... Zapraszam teraz do obejrzenia zdjęć przesłanych przez p. Annę Rokosz:
https://photos.app.goo.gl/YWmYgQQ7XLxKc64QA